ಏಕಿಷ್ಟು ಕರುಣವೊ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣದೇವ ಪ
ನಾಲ್ಕ್ಹತ್ತು ಲೋಕದಲಿ ಸುಖ ಸೂರೆ ಮಾಳ್ಪೊ ಹರಿ ಅ.ಪ
ಮುಕ್ತಗಣ ನೋಡಯ್ಯ ನಿತ್ಯಮುಕ್ತಳ ನೋಡು
ಶಕ್ತವಿಧಿ ವಾಣೀಶ ಭಕ್ತಿ ದೇವ
ಫಣಿ ರುದ್ರ ಇವರ ಸತಿಯರ ನೋಡು
ಉತ್ತಮೋತ್ತಮ ಸುಖವ ಸೂರೆಗೊಂಬರೊ ಹರಿಯೆ 1
ನಿನ್ನಾರು ಮಹಿಷಿಯರ ಸುರಪ ಸುರಗಣ ನೋಡು
ಪುಣ್ಯತಮ ಸುರಮನಿಯ ಭೃಗುವ ನೋಡು
ಚಿಣ್ಣ ಪ್ರಹ್ಲಾದನನ್ನ ಬಲಿ ಧ್ರುವ ಭೀಷ್ಮನ್ನ
ಇನ್ನು ದ್ರೌಪದಿ ಶುಕನ ಆನಂದ ನೋಡಂiÀi್ಯ 2
ಅಂಬರೀಷನ ನೋಡು ರಾವಣಾನುಜ ಜನಕ
ಪರೀಕ್ಷಿತ ವೃತ್ತ ಶಬರಿ
ತುಂಬಿದ ಸದ್ಭಕ್ತ ಋಷಿಪತ್ನಿಯರ ನೋಡು
ಕಂಬನಿಯ ಸುರಿಸುವೆನೊ ಕರುಣಿಸೊ ಹೃದ್ಗøಹದಿ 3
ನೀಯೆನ್ನ ಸತ್ವ ನೀಯೆನ್ನ ಜ್ಞಾನ
ನೀಯೆನ್ನ ಮನ ಬುದ್ಧಿ ಕರುಣ ನಿಧಿಯೆ
ನೀಯೆನ್ನ ಪ್ರಾಣರತಿ ನೀಯೆನ್ನ ಸತ್ಕರಣ
ನೀಯೆನ್ನ ಧೃತಿ ಶಾಂತಿ ನೀಯೆನ್ನ ಸರ್ವನಿಧಿ 4
ನೀ ಮಾಡೆ ನಾ ಮಾಳ್ಪೆ ನೀನಾಡಿಸಿದರಾಡ್ವೆ
ಕಾಮದನೆ ಕಾಮಪಿತ ಜಯೇಶವಿಠಲ ಶ್ರೀ
ರಮಣ ಸರ್ವೇಶ ಈ ಮನಸು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ
ಪ್ರೇಮದಿ ನೆಲಸಿ ಇರುವಂತೆ ಕೃಪೆಮಾಡು 5

ಜೋ ಜೋ ರಂಗಯ್ಯ ಜೋ ಜೋ ಕೃಷ್ಣಯ್ಯ
ಮಲಗಯ್ಯ ಜೋ ಜೋ ಪ
ಕಣ್ಣೇಕೆ ನೀನು ಮುಚ್ಚಲೊಲ್ಲೆಯೊ ರಂಗ
ಬೆನ್ನು ಭಾರವಾಗಿರುವುದೇನೋ ದೇವ
ಮಣ್ಣಿನೊಳು ನೀನಾಡಿ ಮೈ ನೋಯುವುದೇನೊ
ಹೊನ್ನು ಕಶಿಪುವಿನ ಕರುಳ ಕಂಡಂಜಿದೆಯೇನೊ 1
ಚಿಣ್ಣ ನೀ ಧರೆಯನಳೆಯಲೇತಕೆ ಪೋದೆ
ಗಣ್ಡುಗೊಡಲಿ ಪಿಡಿದು ಕೈಯಿ ಉಳುಕಿಹುದೇನೊ
ಅನ್ನವ ಬಿಟ್ಟು ನೀ ಪರ್ನವೇತಕೆ ತಿಂದೆ
ಬೆಣ್ಣೆಯ ಮೆದ್ದು ನಿನ ಹೊಟ್ಟೆ ನೊಯ್ಯುವದೇನೊ 2
ಬತ್ತಲೆ ತಿರುಗಿ ಮೈ ಬಿಸಿಯಾಗಿರುವದೇನೊ
ಕತ್ತಿಯ ಪಿಡಿದು ತೇಜಿಯ ಹತ್ತಬೇಕೇನೊ
ಹೊತ್ತಾಯ್ತು ಕಂದಯ್ಯ ಮಲಗೆಂದು ಯಶೋದೆ
ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ತೂಗಿದಳು ರಂಗೇಶವಿಠಲನ 3

ನೀನೆ ನುಡಿಸಿದಂತೆ ನುಡಿಯುವೆನು ಮಿಕ್ಕ
ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲ ಎನಗೇನೇನು ಪ
ನೀನೆ ಜಗತ್ರಾಣ ಶ್ರೀಹರಿಯೆಂಬುದೊಂದೆ
ಖೂನಮಾಡಿ ಕೊಂಡಾಡುವೆನು ಅ.ಪ
ನೀ ನಡೆಸಲು ನಾ ನಡೆಯುವೆನು ಹರಿ
ನೀನಾಡಿಸಲು ನಾನಾಡುವೆನು
ನೀನೀಡದಿರೆ ಬಲು ಮಿಡುಕುತ ಬಳಲುವೆ
ನೀ ನುಣಿಸಲು ಉಂಡು ನಲಿವೆ ಪುಂಡನಾಗಿ 1
ಕಡುಪ್ರೇಮದಿ ಚರಾಚರಗಳನು ಕಾಯ್ವಿ
ಪೊಡವಿ ಈರೇಳುವ್ಯಾಪಕ ನೀನು
ಕೊಡುವ ಕರ್ತ ನೀನೆ ಮೂಲೋಕಕೆಂಬ ನುಡಿ
ದೃಢದಿ ನಂಬಿ ಗಟ್ಟಿಮಾಡಿಹೆನು 2
ಹೋಮ ಯಜ್ಞ ಯಾಗ ತಿಳಿಯೆ ನಾನು ಮತ್ತು
ನೇಮನಿತ್ಯದ ಗುರುತರಿಯೆನು
ಭೂಮಿಗಧಿಕ ಮಮಸ್ವಾಮಿ ಶ್ರೀ
ರಾಮನ ಪೂರ್ಣನಂಬಿಕೊಂಡಿಹೆನು 3

ನೀನೆ ಮಾಡಿದ ಲೀಲೆ ಬಲು ಸುಖವೊ |
ಆನೇನು ದು:ಖವನು ಬಡುವುದಿಲ್ಲವೋ ಜೀಯ |ಪ
ತೋಟವನು ಮಾಡಿಸಿ ಅದರೊಳಗೆ ಒಂದು ಫಲ |
ನಾಟಿಸಲು ಬೆಳೆದ ಫಲ ಪಕ್ವವಾಗೆ |
ನೀಟಾದ ಫಲವೆಂದು ಅರಸು ಕೊಯ್ ತರಿಸಲು
ತೋಟಿಗಾಗೇನು ದು:ಖ ಅರಸಿನಿಂಗೇನೈಯ1
ನಿನ್ನ ಸಂಕಲ್ಪನೆ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಇದೆ ಇದೆ
ಅನಂತ ವೇದಗಳು ಪೊಗಳೂತಿವಕೊ
ಪನ್ನಗಶಯನನೆ ನೀನು ಮಾಡಿದ ಕ್ಲುಪ್ತ
ಅನ್ಯಥಾವಾಗುವದೆ ಅನುಭವಾದಿಗಳಿಗೆ 2
ಸುಖ ದು:ಖವೆ ಎರಡು ನಿನ್ನ ವಶವಾಗಿದೆ
ಸಖನಾಗಿ ಸುಖ ಉಣಿಸಲು ಹಿಗ್ಗುವೆ
ದು:ಖ ತಂದಿತ್ತರೆ ಅಳಲಿ ಬಳಲುವದ್ಯಾಕೆ
ಅಖಿಳ ನೀನಾವದಿತ್ತದೇ ಬಲು ಲೇಸು 3
ನೀನೆ ಕಲ್ಪಿಸಿದರೆ ಸೈರಿಸಲಾರದೆ ವೇಗ |
ನಾನು ವ್ಯಧಿಕರಣ ಪೇಳಿದರಾಯಿತೆ |
ಆನಂದಕೆ ಹ್ರಾಸ ಬರುವುದೆ ಶಾಶ್ವತ |
ಏನಾದರೇನು ನೀನಾಡಿದಾಟವೆ ಸಮ್ಮತ | 4
ಸತ್ಪಾತ್ರರಾ ನೋಡಿ ದಾನವಿತ್ತರೆ ಅವಗೆ |
ಉತ್ತಮಾ ಪದ ಉಂಟು ಪುಶಿಯಲ್ಲವೋ |
ಸತ್ಪಾತ್ರ ನೀನೆಂದು ಪುತ್ರಾಖ್ಯ ಧನವಿತ್ತೆ |
ಉತ್ತುಮಾ ಗತಿ ನೀಯೋ ವಿಜಯವಿಠ್ಠಲ ಕರುಣಿ 5

ನೋಡಿ ದಣಯೆನೊ ರಂಗ ನಾ
ಹಾಡಿ ದಣಿಯೆನೊ ನಾ
ಜೋಡು ಕುಂಡಲಧರ ನೀನಾಡಿದಾಟಗಳೆಲ್ಲ ಪ.
ದೇವಕಿ ನಿನ್ನ ಬಾಲಲೀಲೆ ತೋರೆನಲಾದೇವ
ಮೊಸರ ಭಾಂಡವನೊಡೆದ
ಭಾವಜನ್ನಯ್ಯ ಕಡೆಗೋಲು ನೇಣಿನ ಸಹ
ರುಕ್ಮಿಣೀದೇವಕಿಗ್ಹರುಷವನಿತ್ತು 1
ಅಂದು ಯಶೋದೆ ನಿನ್ನ ಅಂದದ ಮದುವೆಯ
ತಂದು ತೋರೆನೆ ವೇಂಕಟನಾಗಿ
ಕಂದನೆನಿಸಿ ಬಕುಳೆಗೆ ಮದುವೆಯ
ಅಂದದಿ ತೋರಿದೆ ತಂದೆಯಾದವ ಕೃಷ್ಣ 2
ತೊಡೆಯಲೆತ್ತಿ ನಿನ್ನ ಸಡಗರದಿಂದಲಿ
ಇಡುವಳೊ ಸಕಲಾಭರಣಗಳ
ಮೃಢಸಖ ಶ್ರೀ ಶ್ರೀನಿವಾಸನೆ ಎನ್ನನು
ಕಡೆಹಾಯಿಸೆಂದು ಬಿಡದೆ ಧ್ಯಾನಿಪಳೊ 3

ಪಂಥವ್ಯಾಕೋ ಗುಣವಂತ ಸಖಿಯೊಳಿನ್ನು ಪುಷ್ಪಾವ-
ಸಂತ ಆಡಿದೊರೆಯೆ ಶ್ರೀಮಂತ ದೇವನೂರಲಿ
ನಿಂತ ಲಕ್ಷ್ಮೀಯ ಕಾಂತ ಪ
ರೂಢಿಯೊಳಗೆ ನೀನಾಡಿ ಪೆಣ್ಣಲ್ಲವೆಂದು
ನೋಡಿ ಸವಿಮಾತನಾಡಿ ಗಾಡಿಕಾರೆಯರ ಒಡ-
ಗೂಡಿ ಬಲ್ಮೊಲೆಗೆ ಕೈಯನೀಡಿ ಸುರತದೊಳು
ಕೂಡಿ ಮೋಹವ ಮಾಡಿ ||1||
ಎಲ್ಲರಂತೆ ನಾ ತರುಣಿಯಲ್ಲ ಬಣ್ಣನೆ ಮಾತು
ಒಲ್ಲ ಅವಳು ಮೊದಲೆ ಅಲ್ಲಿ
ಇಲ್ಲದೆ ಪೂವಿಲ್ಲ ಇನ್ನಷ್ಟು ದಯವಿಲ್ಲ ಶ್ರೀ
ವಲ್ಲಭ ನಿನಗೀ ನಿತ್ತವಲ್ಲ 2
ಜಾರವಿದ್ಯದಿ ನೇಮಗಾರ ಯೆನ್ನಯ ಮಾತ
ಮೀರದೆ ಕೃಪೆ ಬಂದು ಸರಸಗುಣ ವಿ-
ಚಾರವರಿತು ವೈಯಾರ ಪೊರೆದೆಯೇ ದೇವ-
ನೂರ ವಿಹಾರ ಲಕ್ಷ್ಮೀಮನೋಹರ ಮೋಹನಾಕಾರ3

ವಾಣಿಯೆ ಪುಸ್ತಕಪಾಣಿಯೆ ಮಂಗಳ
ವಾಣಿಯೆ ಬ್ರಹ್ಮನ ರಾಣಿಯೆ ವಂದಿಪೆ ಪ.
ವೇದವಿದಿತೇ ತವ ಪಾದವ ಸ್ಮರಿಸುವ
ಸಾಧನೆಯೆಲ್ಲವ ಮೋದದಿ ಪಾಲಿಸು 1
ಎನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೆಲೆಗೊಂಡು
ಅನೃತ ಬಾರದೋಲ್ ಘನ್ನೆ ನೀನಾಡಿಸು 2
ಪರಮಪಾವನ ಶೇಷಗಿರಿ ವಾಸನ ನಿಜ
ಶರಣರ ಕಥೆ ಪೇಳ್ವ ಪರಿಜ್ಞಾನವಿತ್ತು ನೀಂ3

ಶ್ರೀಹರಿ ಸಂಕೀರ್ತನೆ
ಪತಿತ ಪಾವನ ಗೋವಿಂದ
ನಮ್ಮ ಪದುಮದಳಾಕ್ಷ ಸದಾನಂದ ಪ
ಸತಿಪತಿ ನುತ ಸಾರ್ವಭೌಮ ಸು
ವೃತಾ ಚರಣ ಘನ ರಾಜಿತ ಸುಂದರ ಅ.ಪ
ಧೀರನಮೋ ಸುವಿಚಾರ ನಮೋ
ಯದುವೀರ ನಮೋ ರಜದೂರ ನಮೊ
ಮಾರನಮೋ ಗಂಭೀರ ನಮೊ ಭವಹಾರ ನಮೋ
ದಧಿ ಚೋರ ನಮೊ 1
ಜನನ ಮರಣ ಜರ ರಹಿತ ನಮೋ ಪಾವನ ಪದ
ಪಂಕೇರುಹ ನಯನ ನಮೋ
ಮನ ವಚನಕೆ ಸಿಗದ ನಿಮಿಷ ಪತಿ
ನಿನ್ನನೆ ಬೇಡುವೆ ಪೊರೆಯೆನುತ ಕರಮುಗಿದು 2
ಶೌರಿ ಶುಭ
ನಾಮ ಭಕ್ತ ಜನ ಹಿತಕಾರಿ
ಸುತ್ರಾಮ ಅನುಜ ನಿ
ಸ್ಸೀಮ ಮಹಿಮ ಶಿರಿಧಾಮ ಅನಘ ನಮೊ 3
ಅನ್ಯನೆ ನಾ ನಿನ್ನಗೆ ದೇವ ಸಾಮಾನ್ಯನೆ
ಅಭಿಮನ್ಯುನ ಮಾವಾ
ಇನ್ನೆನೆನ್ನದೆ ನಿನ್ನಿಂ ಲಭಿಸಿದ
ನುಣ್ಣುವ ಯನ್ನನು ಮನ್ನಿಸದಿರುವರೆ 4
ಹಿರಿಯರ ದಯವಿರುವುದು ಸರೆ
ನೀ ಪೊರೆವಿ ಬಿಡದೆ ಯಂಬೋದು ಖರೆ
ಸ್ವರಸ್ವರ ಘಸಿದಾಲ್ಪರಿದ ಮೇಲೆ ಸುಧೆ ಗರಿವರ
ತೆರ ಚರಿಪುದು ಧರವೆ 5
ದಾಸರ ಪೊರೆಯಲು ದಾಶರಥೇ
ಅಮಿತ ಮತೆ
ಶ್ರೀಶಾನಿಮಿತ್ಯ ಬಂಧುಯೆನಿಸಿ
ಉದಾಸಿಸೆ ಆಗಮ ರಾಶಿಗೆ ಶೋಭವೆ 6
ಘಾಸಿಗೊಳಿಸುವರೆ ಸೈಸೈಸೈ ನೀ
ನೀಶನಾದದಕೆ ಫಲವೇನೈ
ಪೋಷಕ ನೀನೆಂದಾಸಿಸಿದವರನು
ನೀ ಸಲಹದೆ ಬರೆ ಸೋಸಿಲಿ ಮೆರೆವರೆ 7
ಧೃವನ ಪೊರೆದ ಬಲುವೇನಾಯ್ತೈ
ಉದ್ಧವಗೆ ವಲಿದ ದಯ ಏಲ್ಹೊಯತೈ
ಬವರದೊಳಗೆ ಪಾಂಡವರ ಕಾಯ್ದ ಮತಿ ಸವಿಯುತೆ
ಪವನಪಸವಿದ ಸತತ ಸುಖ 8
ಘನ್ನ ಕರುಣಿ ನೀ ನಹುದೇನೊ
ಆಪನ್ನ ರಾಪ್ತ ನೀ ನಿಜವೇನೋ
ಸೊನ್ನೊಡಲಾಂಡಗ ನೀನಾದರೆ ಗತ
ಮನ್ಯುನಾಗಿ ಜವ ನಿನ್ನನೆ ತೋರಿಸು 9
ತಂದಿನ ಪಾಲಿಸಿ ಮಗನನ್ನು ಬೇಕೆಂದು
ಕೊಂದ ಕೃಷ್ಣನೆ ನೀನು
ತಂದು ತೋರೊತವ ಸುಂದರ ಪದಯುಗ10
ಕಂದುಗೊರಳನುತ ಪೊರೆಯೆಂದು
ಬಲು ವಂದಿಸಿದರು ತ್ವರ ನೀ ಬಂದು
ಕಂದನ ಕರದ್ಯಾಕೆಂದು ಕೇಳ್ದದಕೆ
ನೊಂದು ಬಿಡಿ ನುಡಿ ಗಳೆಂದೆನು ಕ್ಷಮಿಸೈ 11
ಬಲು ಮಂದಿನ ಸಲಹಿದಿ ನೀನು
ಅವರೊಳಗೆ ಓರ್ವನಾನಲ್ಲೇನೊ
ನೆಲೆಗಾಣದೆ ತವ ಜಲಜ ಪಾದ
ಹಂಬಲಿಸುವರರ್ಥವ ಸಲಿಸದೆ ಬಿಡುವರೆ 12
ಬೇಡಿಕೊಂಬುವದೊಂದೆ ಬಲ್ಲೆ
ಅದುಕೂಡಾ ತಿಳಿದು ನೋಡಲು ಸುಳ್ಳೆ
ಬೇಡಿ ಬೇಡಿಸುವಿ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿಸುವಿ
ರೂಢಿಪತಿ ನೀನಾಡಿದ ನಾಡುವೆ 13
ನಾಗಶಯನ ನೀ ಬದುಕಿರಲು
ಎನಗಾಗ ಬೇಕೆ ಕಲಬಾಧೆಗಳು
ಸಾಗರಾಂಬರಪ ಸುತನಿಗೆ ಪುರ ಜನ
ಬಾಗದೆ ಅಣಕಿಸಿಧಾಂಗಲ್ಲವೆ ಇದು 14
ಕರೆದರೆ ಬರುವೆನು ನಿನ್ನಡಿಗೆ ಧಿ
ಕ್ಕರಿಸಲು ಮರುಗುವೆ ಮನದಾಗೆ
ನಿರ್ವಿಣ್ಯನು ಪರತಂತ್ರನು ನಾನಿ
ನ್ನೆರಳಲ್ಲವೆ ಮದ್ಗುರುವರ ವರದಾ 15
ಕಲ್ಲಿನ ರೂಪದಿ ಪೂಜಿಯನು
ಗೊಳ್ಳುವ ಬಗೆ ನಾನೊಲ್ಲೆ ನಿನ್ನ ಶಿರಿ
ನಲ್ಲೆ ಸಹಿತ ಬಂದು ನಿಲ್ಲೊ ಅರ್ಚಿಸುವೆ 16
ಕಣ್ಣಲಿ ತವದರ್ಶನ ಅಮೃತ
ಭವ ತ್ರಾತಾ
ಘನ ಕರುಣಿ ಬಾರೆನೆ ಬರುವೆನು
ಎಂದೆನ್ನುವ ಬುಧ ನುಡಿ ನನ್ನಿಯೆನ್ನುವೆನು 17
ಭಿಡೆಯ ಬಾರದೆ ಬಲು ಘನ್ನಾ
ನಾನುಡಿಯು ವಡ್ಡಿ ಬೇಡಿದರನ್ನ
ಕೊಡಗೈಯವನಿಗೆ ಲೋಭವು
ಎಲ್ಲಂದಡರಿತು ನುಡಿ ನುಡಿ ಕಡಲಜಳೊಡೆಯನೆ18
ನ್ಯಾಯಕೆ ಅಧಿಪ ನೀನೆ ಜೀಯಾ
ಅನ್ಯಾಯಕೆ ಪೇಳುವರಾರೈಯ್ಯ
ಮಾಯವೆಂಬೊ ಘನ ಘಾಯವುಎನ್ನನು
ನೋಯಿಸುತಿದೆ ಜವಮಾಯಿ ಸುಭೀಷಿಜನೆ 19
ವರುಣಗೆ ವಾರಿಯು ನೀನಯ್ಯ ದಿನ
ಕರನಿಗೆ ಮಿತ್ರನು ನೀನಯ್ಯ
ಸುರಪಗೆ ಇಂದ್ರನು ಉರಗಕೆ ಶೇಷನು
ಸರ್ವವು ನೀನೆಂದರಿತೆನು ಕರುಣಿಸು 20
ಹನುಮಗೆ ಪ್ರಾಣ ಮೂರೊಂದು
ಆನನನಿಗೆ ವೇಧನು ನೀನಂದು
ಮನಸಿಗೆ ನೀ ಮನ ಜೀವಕೆ ಜೀವನ
ಎನುತ ಅರಿದು ನಮೊ ಎನ್ನುವೆ ಕರಮುಗಿದು 21
ಮೂಗಣ್ಣಗೆ ರುದ್ರನು ನೀನೆಧರೆ
ಆಗಸ ಸಾಗರ ಧಾರಕನೆ
ಶ್ರೀ ಗುರು ರಘುಪತಿ ರಾಗ ಪಾತ್ರ
ಭವ ನೀಗದೆ ಬಿಡುವರೆ 22
ಪದುಮನಾಭ ನಿನ್ನನು ಕುರಿತು ನಾ
ನೊದರುವ ನುಡಿಗಳು ಚಿತ್ರವತು
ವಿಧಿಪತ್ರವನಾಂತು ನಿನ್ನ ಪಾದ
ವದಗಿಸದಲೆ ಬರೆ ಪದವೆನಿಸಿದವೆ 23
ಸ್ತವನಕೆ ವಲಿಯದೆ ಇರೆ ನಮನ
ಗೈಯುವೆ ಇಕೊ ನೋಡೆ ದಾಸ್ಯತನಾ
ಅವನಿಪ ಸರ್ವಕೆ ವಲಿಯದೆ ಇರೆ
ಬೈಯುವೆ ಬಡಿಯುವೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸೆರೆ ಪಿಡಿಯುವೆ 24
ಚೋರನೆ ನೀ ನಡಗಿದೆಯಾಕೆ
ಸ್ಮøತಿ ದೂರನೆ ಎನ್ನನು ಮರಿವದೇಕೆ
ಆರು ನಿನಗೆ ವೈಯಾರವು ಈ ಪರಿ
ಕಾರುಣ್ಯದಿ ಕಲಿಸಿದರೋ ಕರಿವರದಾ 25
ಮರೆದಿಯ ನೀ ಕನಿಕರ ಬಡುವ ಸ್ಥಿತಿ ನೀ
ಜರದರೆ ನಮಗಿನ್ನೇನು ಗತಿ
ಪರಿಪರಿ ವರಲು ವರಲಿ ದಯಮಾಡದೆ
ಇರವದು ನಿನ್ನಗೆ ಮರಿಯಾದಿಯೆ ಹರಿ 26
ರೂಪ ತೋರಲೆನ್ನುವಿಯಾ
ಆಹದೆ ಪೇಳಲೊ ಹೇ ವಿಗತಾಗಭಯ
ಪಾಪಬಾರದೆ ಈ ಪರಿಯನ್ನನು
ನೀ ಪಿಡಿಸೆ ಗತತಾಪ ಶ್ರೀಪ ಹರಿ 27
ಸುರತನು ಸಾಕದೆ ಬಿಟ್ಟವಗೆ ತನ್ನ
ಸತಿಯಳ ಖತಿಯೊಳಗಿಟ್ಟವಗೆ
ಕ್ಷಿತಿಯರು ಏನೆನ್ನುವರು ಮನದೊಳಗೆ
ಪತಿ ಯೋಚಿಸಿ ಹಿತಗೈಯನ್ನೊಳು 28
ಶಿರಿಗೋವಿಂದ ವಿಠಲ ಪಾಹಿ
ಗುರುವರ ರಘುಪತಿನುತ ಪದ ಪಾಹಿ
ಬರೆ ಮಾತಲ್ಲವೊ ತ್ವರ ತವ ಪಾದ
ಸಿರಿ ಸುರರಾಣೆ 29