ಕರುಣ ವಂದಿರೆ ಸಾಕಿನ್ನು ಪ.
ಕರುಣ ವಂದಿರೆ ಸಾಕು ಸಿರಿಯರಸನೆ ನಾನಾ
ಪರಿಯೊಳನ್ಯರ ಬೇಡಿ ತಿರುಗಲಾರೆನು ಕೃಷ್ಣ ಅ.ಪ.
ಪರಮಾಣು ತ್ರುಟಿಲವ ನಿಮಿಷ ಮಾತ್ರ ಯುಗ
ಗುರು ಪ್ರಾಣ ಒಳನಾಡಿ ಮುಹೂರ್ತ ಪ್ರಹರ
ಮಾಸ ಋತ್ವಯನ ವ-
ತ್ಸರಯುಗ ಮಾನವೆಂಬ ಉಪಾದಿಗ
ಳಿರಿಸಿ ಭೋಗಗಳನುಂಬ ಮಹಾಕಾಲ
ಧುರವಹ ತಾನೆಯೆಂಬಾ ಧೀರತೆಯಿಂದ
ಲಿರುವಿ ಲೋಕದಲಿ ತುಂಬಾ
ಪಾದ ಪದ್ಮ 1
ತೃಣತರು ಕ್ರಿಮಿಪಕ್ಷಿ ಪಶುನರ ದೇವಕ್ಕ
ಳೆಣಿಕಿಯಿಲ್ಲದ ದಿತಿಜಾರಿ ಜೀವರನೆಲ್ಲ
ಕುಣಿಸುವ ಬೊಂಬೆಯಂದದಲಾಡಿಸುತ ಲೇಶ
ದಣಿವಿಲ್ಲದೆ ಭಕ್ತ ಜನರಿಗೆ ಸುಖಸಾರ
ಉಣಿಸಿ ಮದಾಂಧರ ಹಣಿದು ಹಣಿದು ಕುಟ್ಟಿ
ಒಣಗಿಸಿ ಬಿಸುಟು ತಿನ್ನುವತ್ತಿದುವಿ
ಮೇಲಣ ದುರ್ಗಪತಿಗಳನು ಮನ್ನಣೆಯಿಂದ
ತಣಿಸಿ ಕಾಪಾಡುವನು ನೀನಹುದೆಂದು
ಮಣಿದು ಬೇಡುವೆ ನಿನ್ನ ಮುರಹರ ಸಲಹಿನ್ನು 2
ಮಾಧವ ಮಂಗಲದಾಯಕ ತವ ಪದ್ಮ
ಪಾದ ಸೇವೆಯ ಮಾಡುವಲ್ಲಿಗೆ ಜಾಹ್ನವಿ
ಗೋದಾವರಿ ತುಂಗ ಕಾವೇರಿ ಕಲುಷಾವ
ನೋದದಿ ಕೃಷ್ಣ ಸರಸ್ವತಿ ಗೋಮತಿ
ವೇದವತಿ ಮೊದಲಾದ ನದಿಗಳೆಲ್ಲ
ಸಾದರದಲಿ ಸೇರುತ ಬಂದಿಹರೆಂಬ
ಗಾಧವಚನ ನಂಬುತ ನಿಂದಿಹೆನು ಕ್ಷೀ
ರೋದಧಿ ಗೃಹನಿರತ ಸಾಕಿದೆ ಮುಂದಿ-
ನ್ಹಾದಿ ತೋರಿಸು ಸ್ವರತ
ಶ್ರೀದ ವೆಂಕಟರಾಜ ಸೇವಕನಾನೆಂದು 3

ಮಾರುತಿ
ನಿಲ್ಲಿಸಯ್ಯ ನಿನ್ನ ಮೂದಲೆ ಮಾರುತಿ ಪ
ನಿಲ್ಲಸಯ್ಯ ನಿನ್ನ ಮೂರುತಿಫುಲ್ಲವಿಸಿದೆ ನಿನ್ನ ಕೀರುತಿಬಲ್ಲಭಕ್ತಿಪಥವ ತೋರುತಿಎಲ್ಲರೊಳಗೆ ಸುಖವ ಬೀರುತಿ ಅ.ಪ.
ಗಾಡಿಕಾರ ರಾಮನನ್ನು ನೋಡಿ ನೋಡಿಯವನ ಮೂರ್ತಿಮೂಡಿನಿಂತ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣ ನೋಡಿ ಧನ್ಯನಪ್ಪೆ ಮೂರ್ತಿ1
ಪ್ರೇಮಭಕುತಿಯಿಂದ ನಿರುತ ರಾಮನನ್ನು ಭಜಿಸಿ ನುಡಿವನಾಮವೆನ್ನ ಪಾಪಿ ಕಿವಿಯ ಧಾಮದಲ್ಲಿ ಸೇರುವಂತೆ 2
ಎನ್ನ ಕಾಡುವಂಥ ದುರಿತವನ್ನು ಸೌಖ್ಯವನ್ನುಇನ್ನು ಕೊಡುವ ನಿನ್ನ ದಿವ್ಯ ಸನ್ನಿಧಿ ತಾನಾಗುವಂತೆ 3
ನಿತ್ಯ ಸೇವಿಪಂತೆ ಧೀರತೆ ಬರುವಂತೆ ಎನ್ನೊಳು 4

ವೆಂಕಟೇಶ ನೀ ಕರುಣಿಸಿ ಮಾನಸ ಶಂಕೆಯೆಲ್ಲವ ಓಡಿಸು
ವಂಕುಬೂದಿಯ ಬಿಡಿಸುತ ನಿನ್ನಯ ಕಿಂಕರಾಶ್ರಯ ಕೊಡಿಸು ಪ.
ಎಷ್ಟು ಬಂದರೂ ತೃಪ್ತಿಯ ಪಡದ ಕ-
ನಿಷ್ಟ ಭಾವನೆಯಿಂದಲೀ
ಭ್ರಷ್ಟನಾದೆನು ಬಹು ವಿಧವಾಕೃತ
ನಿಷ್ಠುರಾಗ್ನಿಯ ಹೊಂದಲಿ
ಕೃಷ್ಣ ನೀ ಕರಪಿಡಿವುತ ಕರುಣಾ
ದೃಷ್ಟಿಸಂಗತ ಧೀರತೆಯಿಂದಲಿ 1
ಗಾರುಗೊಂಡೆನು ಶ್ರೀಶನೆ
ಸೇರಿದುದಂಗದಿ ದಿನ ದಿನ
ಮೀರಿತೊ ಗ್ರಹವಾಸನೆ
ಮಾರನಂದನ ಎನ್ನ. . . . . .ತಿ
ಭಾರವೆ ಭವವಾರುದಿ ಶೋಷನೆ 2
ಸರ್ವದಾ ನಿನ್ನ ಪಾದಾಂಬುಜರತಿ
ಇರ್ವರೊಂದನೆ ಪಾಲಿಸು
ಮರ್ಮವೆಂದಿಗು ಮನಸಿಗೆ ಘಟಿಸದೆ
ನಿವ್ರ್ಯಳೀಕದಿ ಲಾಲಿಸು
ಸರ್ವಲೋಕ ಸುಖಾಕರ ಫಣಿಪತಿ
ಪರ್ವತಾಲಯ ಪರಮ ಕೃಪಾಕರ 3